Osoby z autyzmem mają trudność rozpoznawania własnych emocji, nazywania ich
 i wyrażania za pomocą mimiki, gestów i słów. Nie oznacza to, że nie posiadają emocji, że nie przeżywają silnych uczuć. Potrzebują kontaktu z drugim człowiekiem, często są osobami wysokolękowymi, zagubionymi w świecie konwenansów, niepisanych zasad
 i dwuznaczności.

Charakterystyczne zachowania obserwowane w dzieciństwie, które powodują wyzwania dla osiągnięcia pozytywnych rezultatów w życiu dorosłym tych osób:

• Sposób uczenia się

– ograniczone/zawężone skupienie uwagi

– obniżone funkcje wykonawcze (organizacja pracy, czasu, czynności)

– uczenie intuicyjne - w małym zakresie (raczej zasady, reguły, skrypty postępowania; dosłowne uczenie się)

• Umiejętności społeczne

– problemy z rozumieniem myśli innych ludzi ( teoria umysłu), co może prowadzić do częstych pomyłek w odczytywaniu sygnałów społecznych

• Współwystępujące lęki

Silny niepokój może prowadzić do niskiej regulacji emocjonalnej

            Działania wspierające osiągnięcie satysfakcjonującego dorosłego  życia:

1. Styl uczenia się

• nauka skupiania uwagi na ważnych informacjach

• rozwijanie umiejętności organizacji, planowania czasu

• rozwijanie umiejętności uczenia się

2. Umiejętności społecznego komunikowania się:

• trenowanie konkretnych umiejętności społecznych w tym proszenia o pomoc

3. Współwystępujący lęk:

• uczenie technik radzenia sobie z trudnymi emocjami

JAK WSPIERAĆ – CO POMAGA?

• 1. Stawiać wymagania. Być konsekwentnym, wytrwałym. Dzieci z autyzmem uczą się w NIESTANDARDOWY sposób – skokowe osiąganie umiejętności.

• 2. Podążać za dzieckiem – wymagać. (wytrwale ćwiczyć, trenować, zachęcać, jak najwięcej w naturalnych codziennych sytuacjach).

• 3. Dostosować język, jako styl komunikacji – narzędzie wspomagające terapię oraz środowisko rówieśnicze. Komunikat konkretny, krótki, kierujący zachowaniem, w kontekście. Opisz i określ oczekiwania. (Powiedz, co MA ROBIĆ).

4. Bądź wzorem dla innych.

Nauczyciel poprzez swoje zachowanie w stosunku do osoby z autyzmem jest modelem zachowania dla grupy rówieśniczej. Ciepła relacja między dorosłym a dzieckiem sprzyja rozwojowi dziecka oraz przygotowuje grupę rówieśniczą do wykształcenia dojrzałej , świadomej postawy wobec niepełnosprawnego rówieśnika.